FIV

FIV

A positive result from a Feline Immunodeficiency Virus (FIV) test can have a devastating effect to a cat owner. Innumerable questions roil through the mind: How could my cat have FIV? What can I do? How long does he have? I thought he had been vaccinated against FIV. Isn't there some miracle medication he can take?

I can attest to this mental turmoil; my cat Shannon, who shared my life and my heart for 19 years, was tested positive for FIV two years before he died.

Like most cat lovers, my first instinct was that I wanted to learn everything possible about the FIV virus, and as the About Cats Guide, my second instinct was that I needed to share this information with my readers, in order to help others who find themselves and their cats in this kind of situation. With that thought in mind, I will share my research with you here, so that we can all understand more about this widespread feline virus. Even if your cat has not tested positive for FIV, you need to read this information; it may save you much future grief.

The FIV Diagnosis

In Shannon's case, aside from other symptoms, the fact that his white cell count had dropped significantly during treatment for a severe bladder infection, was an indication for the FIV/FELV blood tests. The initial test was the ELISA, which tests both for FIV antibodies and FeLV. Since there can be false positives with the ELISA test, an initial positive for FIV is followed up by a laboratory test, such as the Western Blot test, which confirms that antibodies to FIV are present in the blood.

The only means for controlling FIV is by testing; although there is a current vaccine for FIV, it is risky on several counts. At-risk cats (those who go outdoors) should be tested annually. All new cats should be tested before bringing them into the home, but kittens should not be tested before six months, because they can show "false positive" antibodies from the mother cat.

FIV is Not a Mandatory Death Sentence

It is important to realize that a positive test for FIV is not a mandatory death sentence. With a high protein diet and aggressive treatment of secondary infections, an FIV-positive cat can lead a reasonably normal life span. Dr. Mike Richards says, "Feline immundeficiency virus infection does not lead to acquired immunodeficiency syndrome in cats as often as human immunodeficiency virus leads to AIDS in people." The largest threat to FIV-positive cats is secondary infections, such as bladder, skin, and upper respiratory infections. Kidney failure is also frequently seen in cats with FIV. These secondary infections should be treated promptly and aggressively in any cat, but especially with an FIV cat.

What is FIV and how is it transmitted?

FIV (Feline Immumodeficiency Virus) is a retrovirus in the same family as the human AIDS virus, with a few significant differences. It is estimated that in the United States, 2% of cats are infected with the FIV virus. Saliva to blood (biting) is generally accepted as the primary source of spreading the virus, and it is unlikely (but not impossible) that cats will spread FIV by drinking or eating out of the same food dish, or by mutual grooming. It is not surprising that outdoor cats are particularly susceptible to the virus, and the best way to prevent infection with FIV virus is to ensure that your cat stays indoors only, which eliminates the possibility of contact with FIV cats. Another, less common means of transmission is from the mother cat (Queen) to her kittens during gestation, during birth, or by nursing. There is comfort in the fact that not all FIV queens pass the virus on to their kittens. This phenomenon is not fully understood, but all kittens from FIV mothers should be tested for the FIV antibodies after six months.

What's Next after a FIV diagnosis?

If your cat has been diagnosed as FIV-positive, you'll want to work very closely with your veterinarian in designing a management program. For cats with no other symptoms, and otherwise generally good health, this might simply be a matter of ensuring he gets a sound diet, possibly with added vitamins, anti-oxidants, and Omega 3/ Omega 6 fatty acids, as well as prompt, aggressive treatment of infections and other conditions as they crop up. Even flea control is important, as fleas transmit a number of other parasites such as the Haemabartonella. Also, flea bites themselves can become infected, which would be a cause for concern.

Zakażenie wirusem niedoboru immunologicznego kotów (FIV)

Autor: Lek. wet. Jerzy Burbelka, 2005-09-22

Wirus niedoboru immunologicznego kotów (FIV) jest odpowiednikiem ludzkiego HIV. Podobnie jak HIV, powoduje osłabienie systemu odporności i prowadzi do śmierci zwierzęcia. Chorobę tę stwierdzono po raz pierwszy w USA w 1987 roku.

Przyczyny

Retrowirus odpowiedzialny za zakażenie niedoborem immunologicznym kotów, należy do tej samej rodziny co zarazki odpowiedzialne za AIDS u ludzi. Jest on chorobotwórczy wyłącznie dla kotowatych.
Wirus FIV znajduje się głównie w ślinie kota, niewielka jego ilość jest obecna również w moczu i innych płynach ustrojowych ale nie ma ona większego znaczenia przy zakażeniu. Najczęstszym sposobem zakażenia się jest pogryzienie, kiedy to wirus wnika w ciało wraz ze śliną chorego kota. Dlatego też zwykle chorują niekastrowane koty, które walczą między sobą o terytorium, samice i w trakcie walk wzajemnie się zarażają. Kotka może zostać zakażona w momencie kopulacji, kiedy chory kocur gryzie ją w kark. Matka nie przekazuje choroby kociętom.

Objawy i przebieg choroby

Objawy chorobowe niedoboru immunologicznego kotów, są wynikiem samego wirusa FIV lub chorób będących następstwem braku odporności. Rozwój choroby dzielony jest na 5 podstawowych faz:

· Faza 1 - ostra infekcja. Kot może mieć podwyższoną temperaturę ciała, biegunkę, zapalenie spojówek, powiększone węzły chłonne, jest smutny. Stan taki może trwać kilka tygodni. Objawy ustępują po leczeniu lub samoistnie. Czasem właściciel nie zauważy nawet jakichkolwiek objawów chorobowych u kota.

· Faza 2 - nosicielstwo bezobjawowe. Kot sprawia wrażenie zupełnie zdrowego i stan taki może trwać wiele lat.

· Faza 3 - długotrwałe powiększenie węzłów chłonnych. W tym stadium koty oprócz powiększonych węzłów chłonnych mogą tracić na wadze w wyniku utraty apetytu, gorączkować, zmieniać swoje zachowanie. Zwykle trwa to kilka miesięcy.

· Faza 4 - zwiastujące kocie "AIDS". U kotów ujawnia się brak odporności, co objawia się uporczywymi, trudnymi do leczenia zapaleniami jamy ustnej, biegunkami, nawrotowymi zapaleniami dróg oddechowych, ropniami podskórnymi i wieloma innymi chorobami. Kot stale chudnie, odwadnia się, jest ogólnie wyniszczony. Mogą pojawić się nowotwory i niekiedy objawy neurologiczne (zwierzę może stać się agresywne, mieć drgawki, przestaje dbać o toaletę). Stadium to trwa przez kilka miesięcy.

· Faza 5 - kocie "AIDS". Bardzo niewiele kotów dożywa do tej fazy, zaledwie 10%. Zwierzęta są skrajnie wyniszczone, atakowane przez przewlekłe, nie poddające się leczeniu infekcje. Choroba w ciągu kilku miesięcy kończy się śmiercią.

Leczenie

Niedoboru immunologicznego u kota nie da się niestety wyleczyć. Leki hamujące chorobę są bardzo drogie, co oczywiście ogranicza ich stosowanie. Można natomiast leczyć pojawiające się infekcje. Stosuje się antybiotyki, nawadnia się kota, podaje witaminy i skoncentrowaną dietę leczniczą.

Profilaktyka

W tej chwili nie istnieje szczepionka przeciwko FIV, podobnie jak przeciwko HIV ludzkiemu. Jedną z przyczyn jest ogromna zmienność wirusa utrudniająca stworzenie szczepionki.
W przypadku stwierdzenia FIV u naszego kota nie załamujmy się. Nie musimy ulubieńca poddawać eutanazji. W przypadku kocura wystarczy ograniczyć jego wyjścia z domu, tak aby nie zarażał kotów w sąsiedztwie podczas walk. Dobrze jest go wykastrować, co powinno znacząco obniżyć jego agresywność. Jeśli nie możemy zapobiec sytuacjom stwarzającym zagrożenie zarażeniem, powinno się kota uśpić. Natomiast kotka może nawet mieć małe, gdyż nie przekazuje wirusa ani samcowi, ani dzieciom. Jeśli kot nie ma objawów chorobowych, to może przeżyć nawet kilka lat w dobrym zdrowiu.

Zagrożenie dla ludzi

Wirus niedoboru immunologicznego nie stanowi żadnego zagrożenia dla człowieka.